kunstenaarsziel?

Ik kom voor het eerst sinds Wim is overleden terug op mijn blog. Ik wist niet meer wat mijn laatste blog was en van wanneer. Ik wil de draad terug oppikken nadat ik een blog van een kunstenaarsziel tegen kwam. Ik herken haar verwondering en de behoefte om te schrijven over de dingen rondom haar. Vanuit die positie schrijf ik ook, dat herken ik. Al is zij beter met taal en zelfs beroepsmatig heb ik begrepen.   Misschien heb ik ook wel een kunstenaarsziel?  Wat een mogelijkheid. Dat geeft mijn ziel zuurstof. Met die gedachte gaat een nieuwe wereld open. Stel je dat eens voor... Zou ik daar naar op zoek zijn? het zou kunnen... Met mijn ziel onder de arm loop ik maar te zoeken en te zoeken en nu bots ik op die mogelijkheid. Benieuwd? De schrijfster is Saskia van de blog: Inhetvoorbijgaan.blogspot.com 

vergadering

Ik deed daarnet de afwas en ontdekte dat er in het sop, een vergadering gaande was. Die kopjes komen van Els en mij, onze buurvrouw en vriendin. Wij zaten deze namiddag samen koffie te drinken bij Wim. We babbelden over hoe ieder bezig was met het verteren van Wim’s noodlottige situatie. Die glaasjes zijn van Marleen en Peter. Zij dronken iets fris na een drukke tocht met de auto. Wij bespraken onze plannen voor deze week, deelden ons verdriet en versterkte onze familieband in vertrouwen, allemaal bij Wim aan bed.  Deze hier is mijn tas koffie van vanmorgen, toen ik nog niet wist wat de dag brengen zou. Uit die kommetjes hebben Wim en ik soep gegeten. Ik vond het een beetje weinig dat Wim at maarja, zo gaat dat dezer dagen. Het eten smaakt hem niet. Hij krijgt nog weinig binnen. Met dat glaasje heeft Wim alle pilletjes ingenomen. Het zijn er te veel … ik heb de pilletjes niet geteld. Nog vier glaasjes in de hoek. Daarmee hebben wij allen gedronken bij het avondeten. Dat verliep wat hectisch vandaag. Ik had haast om te vertrekken met mijn dochter naar de logopedie. Nog een kopje, het is nog warm. Toen ik aan de afwas begon heb ik er wat moed uit gehaald. De vergadering is ondertussen afgelopen en opgeruimd. Iedereen was tevreden dat er geen potten werden gebroken. Er werd afgesproken morgen opnieuw te vergaderen. Same time, same place.

In een cocon

Er komt een ziekenhuisbed om mijne Wim comfort te geven. Er komt een rolstoel en een looprek om te kunnen bewegen… Het leven sluit Wim in een kleine cocon en daar alleen kan Wim in overleven. Het lijkt zo knus in een cocon, wat moeten wij hiervan denken? Onze grenzen worden dagelijks verlegd en in onze cocon maken wij er het beste van. Wim slaapt de hele dag. Zijn lichaam werd vergiftigd met de bedoeling de kankercellen te vernietigen. Of de kanker begeeft het of Wim. Het kankersysteem lijkt niet te weten dat als Wim het begeeft, ook de kanker sterven zal. Ellendige saboteur van leven, sterf dan!  Deze chemo lijkt overwinbaar en dat geeft moed om door te zetten. Elke dag een beetje beter hopen wij.

cocon in keramiek