brillenwinkel

Ik vergeet van alles en nog wat. Lastig is dat. Vergeten is een groot woord want ergens weet ik het wel maar de tijd klopt niet. Ik maak plannen en plots loopt de tijd zo vooruit dat de volgorde van handelingen, afspraken en weetjes mislukken. Ik had bijvoorbeeld, een papier bij de ziekenkas te halen. Ik ga dat nog doen, het is al geplant. En dan sta ik in de winkel en blijk ik dat formulier “nu” nodig te hebben:“Wacht, ik ga dat nog halen hoor, nu maandag…”. Daar sta ik in die winkel in de verkeerde volgorde. Mijn knappe stel hersens laat mij alzo in de steek.  Ik was al eerder bij die man niet in orde. Hij zou kunnen denken dat ik een echt warhoofd heb. Gelijk heeft hij. Ik kan mij toch niet elke keer verontschuldigen… .” Maar meneer ge weet niet wat ik meemaak. Dat gaat ge niet geloven wat ik beleef”. Mijn leven is zo onwerkelijk, zo surrealistisch dat ik het amper zelf geloof dat het waar is. Het gaat toch over “mijn” leven, niet dat van iemand anders?…. Is dat de toekomst van ons gezin? Wim is doodziek en het kan toch niet waar zijn dat wij hem gaan verliezen? Wat mij overkomt, wil toch niemand meemaken. Hoe kon ik het bedenken? Klopt dit verhaal wel? Word ik straks wakker uit een nachtmerrie? Stiekem hoop ik nog steeds van wel. 

Morgen

Druk bezig met iets? Morgen komt er nog een dag. Ik hoor het zoveel. Maar wat als de dag van morgen er niet meer is? Hoe moet dat voelen als morgen niet meer logisch is? Morgen geef je niet graag af. Morgen is zo dichtbij, daar ben je bijna. Wat te doen als morgen niet meer komt?
Op een dag zal morgen er niet meer zijn. Kan jij dit vatten?

'k Heb een elfje gemaakt:

vierentwintig
de dag
die komen gaat
niet meer voor mij
dageraad